فروشگاه الماس,زمرد,یاقوت09025283869

تورمالین در چه رنگ هایی دیده میشود؟

نام این گوهرسنگ از اصطلاح قوم سینهالی سریلانکا Tourmali به معنی “جواهری با رنگهای مخلوط و متنوع” گرفته شده است. در واقع هنگامی که هلندی ها این سنگ را از آنجا با خود به اروپا آوردند و آن را تورمالین نامیدند. تورمالین برای اولین بار در سال 1554 در برزیل و توسط Francisco Spinoza’s اروپایی که اعزام به آنجا برای بررسی زمردهای سبز برزیل بود کشف گردید. به دلیل سختی خوب و چند رنگی در آن، این گوهرسنگ از جمله بهترین گوهرها از برای حجم تراشی است. چینی ها برای قرن ها روی این سنگ کاروینگ انجام می دادند. نمونه های موجود در موزه نیز گواه پایداری این کانی است. آنها لیوان هایی از جنس تورمالین صورتی با حکاکی جزئیات پیچیده و ظریفی درست می کردند. در سال 1860 به بعد اغلب رنگهای صورتی آن را از سن دیگو کالیفرنیا با کشتی با خود می آوردند زیرا بیوه زن امپراتور چین بسیار به این رنگ علاقهمند بود.

سنگ تورمالین از نظر کانی شناسی چیست؟

تورمالین سنگی با سختی 7 تا 7.5 در مقیاس موهس، خاکه سفید، تورق ندارد، شفاف تا اوپاک بوده و شکستگی در آن شیشه ای تا غیر یکسان است. جلای آن شیشه ای و وزن مخصوص آن 3.11 تا 3.01 می باشد. این کانی دارای پدیده فلورانس ضعیف بی رنگ، سبز مایل به آبی، زرد، سبز آبی، قرمز ضعیف، قرمز – بنفش، صورتی، قهوه ای، سبز و آبی می باشد. تورمالین ترکیبی از کانی های مرتبط به هم را دربر دارد و بر اساس کاتیون های موجود تغییرات گوناگونی را پذیرا می باشد. از نظر شیمیایی ترکیبی از سیلیکات پیچیده بور، آلومینوم، منیزیوم و آهن است و می تواند شامل الائیت، لیدیکواتیت (Liddicoatite)، دراویت و غیره باشد که شناسایی تک تک آنها در آزمایشگاه غیرممکن است و به همین دلیل همه آنها را به طور کلی ” تورمالین ” گزارش میدهیم.

معادن سنگ تورمالین در جهان

مهم ترین یافته های تورمالین در سنگهای پگماتیک دانه درشت و مواد تخریب شده از آنها بوده و در برزیل، سریلانکا، جمهوری مالاگاسی، موزامبیک، آنگولا، استرالیا، برمه، هند، زیمبابوه، نامبیا، تانزانیا، روسیه(سلسله جبال اورال)، آمریکا، سویس و تایلند یافت می شوند. در برزیل غالبا این کانی از نوع آفریقایی تیره تر بوده و می توانند چند رنگی شدیدی را نمایش دهند. در اکثر نقاط ایران در پگماتیت های اطراف گرانیت های مشهور، تورمالین در رنگ های مختلف یافت می شود. منطقه خاش سیستان و بلوچستان، بروجرد، جنوب غربی نهبندان، شمال غرب الیگودرز، سنندج – سیرجان(مجاورت ذخیره سیلیس)، مناطق گرانیتوئیدی شمال و شمال شرق ازنا (مخصوصا در رگه های پگماتیتی و آپلیتی) از نوع اندیس شورلت و دراویت یافت می شود.

تنوع رنگ در تورمالین

سنگ تورمالین در طبیعت بیشترین تنوع رنگ را در بین کانی های جواهری داراست و به طور معمول عناصر آهن، منگنز، کروم، مس و وانادیوم عامل رنگزا در این خانواده می باشد. قرمز، نارنجی، آبی، صورتی، زرد، سبز، آبی، بنفش، ارغوانی، بی رنگ و سیاه از جمله رنگهایی هستند که این گوهرسنگ می تواند داشته باشد. در برزیل تقریبا هر نوع این گوهرسنگ را می توان یافت.

انواع سنگ تورمالین

در کانی شناسی تورمالین برحسب اختلاف در ترکیب مواد شیمیایی گروه بندی های متفاوتی وجود دارد مانند نوع لیتیوم دار یا البایت (Elbite)، بورگریت (Buergerite) که در آن آهن کاتیون اصلی است، شورل (Schorl) نوع آهن دار، دراویت (Dravite) که کاتیون اصلی آن منیزیم بوده، یوویت (Uvite) و تسیلایزیت (Tsilaisite) نوع منگنز دار می باشد. به دلیل تنوع رنگ این کانی اسامی متفاوتی از آن وجود دارد که البته در بازار فقط نام رنگ آنها ذکر می شود که در ادامه تک تک آنها را بررسی می کنیم:

تورمالین هندوانه ای

تورمالینی که تک رنگ باشد کمیاب است و اکثر کریستال هایی که یافت شده دارای چندین زمینه و نواحی رنگی در طول محور اصلی کریستالوگرافی دارند. به عنوان نمونه بلورهایی در برزیل پیدا می شود که ناحیه داخلی آنها قرمز و اطراف هسته قرمز ناحیه ای به رنگ سفید احاطه شده و روی آن نیز قشر خارجی سبز رنگی پوشانده است.

کریستال های نوع آفریقای جنوبی دارای هسته داخلی سبز و قشر خارجی قرمز می باشند که به آنها اصطلاحا “تورمالین هندوانه ای” گفته می شود.

وردلیت (Verdelite)

این نوع به رنگ معمول و فروان تورمالین سبز گفته می شود و در زبان ایتالیایی و یونانی نیز به معنی “سنگ سبز” است. عامل رنگ دهنده و ضروری آن عنصر کروم است. همچنین بهترین نوع مرغوب وردلیت به رنگ سبز زمردی می باشد.

شورل (Schorl)

نوع شورل به نوع سیاه رنگ و ماتی گفته می شود که در جواهر سازی نیز کاربردی ندارد. از این نمونه در ایران فراوان یافت می شود.

سیبریت (Siberite)

این نمونه نیز همانطور که از نامش پیداست در سلسله جبال اورال روسیه یافت می شود و در رنگ هایی چون بنفش روشن تا بنفش مایل به آبی وجود دارد.

ایندیگولیت یا ایندیکولیت (Indigolite or Indicolite)

این نمونه بصورت سبز رنگ با پس زمینه آبی یافت می شود.

دراویت (Dravite)

این نوع در رنگهای زرد مایل به قهوه ای یا قهوه ای سبز دیده می شود.

آکروئیت (Achroite)

آکروئیت نوع بی رنگ و کمیاب این خانواده است و معنای واژه آن در زبان یونانی “بی رنگ” می باشد.

روبلیت (Rubellite)

روبلیت در رنگهای صورتی یا قرمز و خیلی کم در بنفش دیده می شود. این نمونه دارای ناخالصی هایی از نوع مایعات بوده که در نوع باکیفیت و پررنگ آن مثل یاقوت نمایان می شود و ناخالصی ها هم به سختی دیده می شوند.

سنگ تورمالین سبز

عامل رنگ سبز تورمالین می تواند کروم یا وانادیوم باشد. اکثر تورمااین های کروم دار در معادن آفریقا قرار دارند. آنها دارای درخشندگی و جلای کمتری نسبت به گارنت ساواریت و زمرد دارند ولی قیمت آنها بسیار ارزان تر می باشد. گونه هایی که به رنگ سبز زمردی وجود دارند درواقع غنی از عنصر کروم هستند و در معادن تانزانیا یافت می شوند. در برمه نیز بصورت معدود یافت می شود. همچنین نوع های تیره رنگ سبز نیز که در نامبیا یافت می شوند با حرارت دادن به سبز زمردی تبدیل می شوند. بطور کلی تورمالین سبز در اندازه های بزرگ خیلی بندرت دیده می شود و اندازه متوسط آنها زیر 5*7 میلیمتر است.

تورمالین چگونه سنگی است؟

نام این گوهرسنگ از اصطلاح قوم سینهالی سریلانکا Tourmali به معنی “جواهری با رنگهای مخلوط و متنوع” گرفته شده است. در واقع هنگامی که هلندی ها این سنگ را از آنجا با خود به اروپا آوردند و آن را تورمالین نامیدند. تورمالین برای اولین بار در سال 1554 در برزیل و توسط Francisco Spinoza’s اروپایی که اعزام به آنجا برای بررسی زمردهای سبز برزیل بود کشف گردید. به دلیل سختی خوب و چند رنگی در آن، این گوهرسنگ از جمله بهترین گوهرها از برای حجم تراشی است. چینی ها برای قرن ها روی این سنگ کاروینگ انجام می دادند. نمونه های موجود در موزه نیز گواه پایداری این کانی است. آنها لیوان هایی از جنس تورمالین صورتی با حکاکی جزئیات پیچیده و ظریفی درست می کردند. در سال 1860 به بعد اغلب رنگهای صورتی آن را از سن دیگو کالیفرنیا با کشتی با خود می آوردند زیرا بیوه زن امپراتور چین بسیار به این رنگ علاقهمند بود.

سنگ تورمالین از نظر کانی شناسی چیست؟

تورمالین سنگی با سختی 7 تا 7.5 در مقیاس موهس، خاکه سفید، تورق ندارد، شفاف تا اوپاک بوده و شکستگی در آن شیشه ای تا غیر یکسان است. جلای آن شیشه ای و وزن مخصوص آن 3.11 تا 3.01 می باشد. این کانی دارای پدیده فلورانس ضعیف بی رنگ، سبز مایل به آبی، زرد، سبز آبی، قرمز ضعیف، قرمز – بنفش، صورتی، قهوه ای، سبز و آبی می باشد. تورمالین ترکیبی از کانی های مرتبط به هم را دربر دارد و بر اساس کاتیون های موجود تغییرات گوناگونی را پذیرا می باشد. از نظر شیمیایی ترکیبی از سیلیکات پیچیده بور، آلومینوم، منیزیوم و آهن است و می تواند شامل الائیت، لیدیکواتیت (Liddicoatite)، دراویت و غیره باشد که شناسایی تک تک آنها در آزمایشگاه غیرممکن است و به همین دلیل همه آنها را به طور کلی ” تورمالین ” گزارش میدهیم.

معادن سنگ تورمالین در جهان

مهم ترین یافته های تورمالین در سنگهای پگماتیک دانه درشت و مواد تخریب شده از آنها بوده و در برزیل، سریلانکا، جمهوری مالاگاسی، موزامبیک، آنگولا، استرالیا، برمه، هند، زیمبابوه، نامبیا، تانزانیا، روسیه(سلسله جبال اورال)، آمریکا، سویس و تایلند یافت می شوند. در برزیل غالبا این کانی از نوع آفریقایی تیره تر بوده و می توانند چند رنگی شدیدی را نمایش دهند. در اکثر نقاط ایران در پگماتیت های اطراف گرانیت های مشهور، تورمالین در رنگ های مختلف یافت می شود. منطقه خاش سیستان و بلوچستان، بروجرد، جنوب غربی نهبندان، شمال غرب الیگودرز، سنندج – سیرجان(مجاورت ذخیره سیلیس)، مناطق گرانیتوئیدی شمال و شمال شرق ازنا (مخصوصا در رگه های پگماتیتی و آپلیتی) از نوع اندیس شورلت و دراویت یافت می شود.

تنوع رنگ در تورمالین

سنگ تورمالین در طبیعت بیشترین تنوع رنگ را در بین کانی های جواهری داراست و به طور معمول عناصر آهن، منگنز، کروم، مس و وانادیوم عامل رنگزا در این خانواده می باشد. قرمز، نارنجی، آبی، صورتی، زرد، سبز، آبی، بنفش، ارغوانی، بی رنگ و سیاه از جمله رنگهایی هستند که این گوهرسنگ می تواند داشته باشد. در برزیل تقریبا هر نوع این گوهرسنگ را می توان یافت.

انواع سنگ تورمالین

در کانی شناسی تورمالین برحسب اختلاف در ترکیب مواد شیمیایی گروه بندی های متفاوتی وجود دارد مانند نوع لیتیوم دار یا البایت (Elbite)، بورگریت (Buergerite) که در آن آهن کاتیون اصلی است، شورل (Schorl) نوع آهن دار، دراویت (Dravite) که کاتیون اصلی آن منیزیم بوده، یوویت (Uvite) و تسیلایزیت (Tsilaisite) نوع منگنز دار می باشد. به دلیل تنوع رنگ این کانی اسامی متفاوتی از آن وجود دارد که البته در بازار فقط نام رنگ آنها ذکر می شود که در ادامه تک تک آنها را بررسی می کنیم:

تورمالین هندوانه ای

تورمالینی که تک رنگ باشد کمیاب است و اکثر کریستال هایی که یافت شده دارای چندین زمینه و نواحی رنگی در طول محور اصلی کریستالوگرافی دارند. به عنوان نمونه بلورهایی در برزیل پیدا می شود که ناحیه داخلی آنها قرمز و اطراف هسته قرمز ناحیه ای به رنگ سفید احاطه شده و روی آن نیز قشر خارجی سبز رنگی پوشانده است.

کریستال های نوع آفریقای جنوبی دارای هسته داخلی سبز و قشر خارجی قرمز می باشند که به آنها اصطلاحا “تورمالین هندوانه ای” گفته می شود.

وردلیت (Verdelite)

این نوع به رنگ معمول و فروان تورمالین سبز گفته می شود و در زبان ایتالیایی و یونانی نیز به معنی “سنگ سبز” است. عامل رنگ دهنده و ضروری آن عنصر کروم است. همچنین بهترین نوع مرغوب وردلیت به رنگ سبز زمردی می باشد.

شورل (Schorl)

نوع شورل به نوع سیاه رنگ و ماتی گفته می شود که در جواهر سازی نیز کاربردی ندارد. از این نمونه در ایران فراوان یافت می شود.

سیبریت (Siberite)

این نمونه نیز همانطور که از نامش پیداست در سلسله جبال اورال روسیه یافت می شود و در رنگ هایی چون بنفش روشن تا بنفش مایل به آبی وجود دارد.

ایندیگولیت یا ایندیکولیت (Indigolite or Indicolite)

این نمونه بصورت سبز رنگ با پس زمینه آبی یافت می شود.

دراویت (Dravite)

این نوع در رنگهای زرد مایل به قهوه ای یا قهوه ای سبز دیده می شود.

آکروئیت (Achroite)

آکروئیت نوع بی رنگ و کمیاب این خانواده است و معنای واژه آن در زبان یونانی “بی رنگ” می باشد.

روبلیت (Rubellite)

روبلیت در رنگهای صورتی یا قرمز و خیلی کم در بنفش دیده می شود. این نمونه دارای ناخالصی هایی از نوع مایعات بوده که در نوع باکیفیت و پررنگ آن مثل یاقوت نمایان می شود و ناخالصی ها هم به سختی دیده می شوند.

سنگ تورمالین سبز

عامل رنگ سبز تورمالین می تواند کروم یا وانادیوم باشد. اکثر تورمااین های کروم دار در معادن آفریقا قرار دارند. آنها دارای درخشندگی و جلای کمتری نسبت به گارنت ساواریت و زمرد دارند ولی قیمت آنها بسیار ارزان تر می باشد. گونه هایی که به رنگ سبز زمردی وجود دارند درواقع غنی از عنصر کروم هستند و در معادن تانزانیا یافت می شوند. در برمه نیز بصورت معدود یافت می شود. همچنین نوع های تیره رنگ سبز نیز که در نامبیا یافت می شوند با حرارت دادن به سبز زمردی تبدیل می شوند. بطور کلی تورمالین سبز در اندازه های بزرگ خیلی بندرت دیده می شود و اندازه متوسط آنها زیر 5*7 میلیمتر است

تاریخچه سنگ تورمالین

نام این گوهرسنگ از اصطلاح قوم سینهالی سریلانکا Tourmali به معنی “جواهری با رنگهای مخلوط و متنوع” گرفته شده است. در واقع هنگامی که هلندی ها این سنگ را از آنجا با خود به اروپا آوردند و آن را تورمالین نامیدند. تورمالین برای اولین بار در سال 1554 در برزیل و توسط Francisco Spinoza’s اروپایی که اعزام به آنجا برای بررسی زمردهای سبز برزیل بود کشف گردید. به دلیل سختی خوب و چند رنگی در آن، این گوهرسنگ از جمله بهترین گوهرها از برای حجم تراشی است. چینی ها برای قرن ها روی این سنگ کاروینگ انجام می دادند. نمونه های موجود در موزه نیز گواه پایداری این کانی است. آنها لیوان هایی از جنس تورمالین صورتی با حکاکی جزئیات پیچیده و ظریفی درست می کردند. در سال 1860 به بعد اغلب رنگهای صورتی آن را از سن دیگو کالیفرنیا با کشتی با خود می آوردند زیرا بیوه زن امپراتور چین بسیار به این رنگ علاقهمند بود.

سنگ تورمالین از نظر کانی شناسی چیست؟

تورمالین سنگی با سختی 7 تا 7.5 در مقیاس موهس، خاکه سفید، تورق ندارد، شفاف تا اوپاک بوده و شکستگی در آن شیشه ای تا غیر یکسان است. جلای آن شیشه ای و وزن مخصوص آن 3.11 تا 3.01 می باشد. این کانی دارای پدیده فلورانس ضعیف بی رنگ، سبز مایل به آبی، زرد، سبز آبی، قرمز ضعیف، قرمز – بنفش، صورتی، قهوه ای، سبز و آبی می باشد. تورمالین ترکیبی از کانی های مرتبط به هم را دربر دارد و بر اساس کاتیون های موجود تغییرات گوناگونی را پذیرا می باشد. از نظر شیمیایی ترکیبی از سیلیکات پیچیده بور، آلومینوم، منیزیوم و آهن است و می تواند شامل الائیت، لیدیکواتیت (Liddicoatite)، دراویت و غیره باشد که شناسایی تک تک آنها در آزمایشگاه غیرممکن است و به همین دلیل همه آنها را به طور کلی ” تورمالین ” گزارش میدهیم.

معادن سنگ تورمالین در جهان

مهم ترین یافته های تورمالین در سنگهای پگماتیک دانه درشت و مواد تخریب شده از آنها بوده و در برزیل، سریلانکا، جمهوری مالاگاسی، موزامبیک، آنگولا، استرالیا، برمه، هند، زیمبابوه، نامبیا، تانزانیا، روسیه(سلسله جبال اورال)، آمریکا، سویس و تایلند یافت می شوند. در برزیل غالبا این کانی از نوع آفریقایی تیره تر بوده و می توانند چند رنگی شدیدی را نمایش دهند. در اکثر نقاط ایران در پگماتیت های اطراف گرانیت های مشهور، تورمالین در رنگ های مختلف یافت می شود. منطقه خاش سیستان و بلوچستان، بروجرد، جنوب غربی نهبندان، شمال غرب الیگودرز، سنندج – سیرجان(مجاورت ذخیره سیلیس)، مناطق گرانیتوئیدی شمال و شمال شرق ازنا (مخصوصا در رگه های پگماتیتی و آپلیتی) از نوع اندیس شورلت و دراویت یافت می شود.

تنوع رنگ در تورمالین

سنگ تورمالین در طبیعت بیشترین تنوع رنگ را در بین کانی های جواهری داراست و به طور معمول عناصر آهن، منگنز، کروم، مس و وانادیوم عامل رنگزا در این خانواده می باشد. قرمز، نارنجی، آبی، صورتی، زرد، سبز، آبی، بنفش، ارغوانی، بی رنگ و سیاه از جمله رنگهایی هستند که این گوهرسنگ می تواند داشته باشد. در برزیل تقریبا هر نوع این گوهرسنگ را می توان یافت.

انواع سنگ تورمالین

در کانی شناسی تورمالین برحسب اختلاف در ترکیب مواد شیمیایی گروه بندی های متفاوتی وجود دارد مانند نوع لیتیوم دار یا البایت (Elbite)، بورگریت (Buergerite) که در آن آهن کاتیون اصلی است، شورل (Schorl) نوع آهن دار، دراویت (Dravite) که کاتیون اصلی آن منیزیم بوده، یوویت (Uvite) و تسیلایزیت (Tsilaisite) نوع منگنز دار می باشد. به دلیل تنوع رنگ این کانی اسامی متفاوتی از آن وجود دارد که البته در بازار فقط نام رنگ آنها ذکر می شود که در ادامه تک تک آنها را بررسی می کنیم:

تورمالین هندوانه ای

تورمالینی که تک رنگ باشد کمیاب است و اکثر کریستال هایی که یافت شده دارای چندین زمینه و نواحی رنگی در طول محور اصلی کریستالوگرافی دارند. به عنوان نمونه بلورهایی در برزیل پیدا می شود که ناحیه داخلی آنها قرمز و اطراف هسته قرمز ناحیه ای به رنگ سفید احاطه شده و روی آن نیز قشر خارجی سبز رنگی پوشانده است.

کریستال های نوع آفریقای جنوبی دارای هسته داخلی سبز و قشر خارجی قرمز می باشند که به آنها اصطلاحا “تورمالین هندوانه ای” گفته می شود.

وردلیت (Verdelite)

این نوع به رنگ معمول و فروان تورمالین سبز گفته می شود و در زبان ایتالیایی و یونانی نیز به معنی “سنگ سبز” است. عامل رنگ دهنده و ضروری آن عنصر کروم است. همچنین بهترین نوع مرغوب وردلیت به رنگ سبز زمردی می باشد.

شورل (Schorl)

نوع شورل به نوع سیاه رنگ و ماتی گفته می شود که در جواهر سازی نیز کاربردی ندارد. از این نمونه در ایران فراوان یافت می شود.

سیبریت (Siberite)

این نمونه نیز همانطور که از نامش پیداست در سلسله جبال اورال روسیه یافت می شود و در رنگ هایی چون بنفش روشن تا بنفش مایل به آبی وجود دارد.

ایندیگولیت یا ایندیکولیت (Indigolite or Indicolite)

این نمونه بصورت سبز رنگ با پس زمینه آبی یافت می شود.

دراویت (Dravite)

این نوع در رنگهای زرد مایل به قهوه ای یا قهوه ای سبز دیده می شود.

آکروئیت (Achroite)

آکروئیت نوع بی رنگ و کمیاب این خانواده است و معنای واژه آن در زبان یونانی “بی رنگ” می باشد.

روبلیت (Rubellite)

روبلیت در رنگهای صورتی یا قرمز و خیلی کم در بنفش دیده می شود. این نمونه دارای ناخالصی هایی از نوع مایعات بوده که در نوع باکیفیت و پررنگ آن مثل یاقوت نمایان می شود و ناخالصی ها هم به سختی دیده می شوند.

سنگ تورمالین سبز

عامل رنگ سبز تورمالین می تواند کروم یا وانادیوم باشد. اکثر تورمااین های کروم دار در معادن آفریقا قرار دارند. آنها دارای درخشندگی و جلای کمتری نسبت به گارنت ساواریت و زمرد دارند ولی قیمت آنها بسیار ارزان تر می باشد. گونه هایی که به رنگ سبز زمردی وجود دارند درواقع غنی از عنصر کروم هستند و در معادن تانزانیا یافت می شوند. در برمه نیز بصورت معدود یافت می شود. همچنین نوع های تیره رنگ سبز نیز که در نامبیا یافت می شوند با حرارت دادن به سبز زمردی تبدیل می شوند. بطور کلی تورمالین سبز در اندازه های بزرگ خیلی بندرت دیده می شود و اندازه متوسط آنها زیر 5*7 میلیمتر است.

تورمالین چیست؟

اسم آن از کلمه تورمالی که در زبان سنگالی به معنای سنگ قیمتی است گرفته شده است.کانی پیچیده ای از سیلیکات آبدار است که در ترکیب شیمیایی آن بر, آلومینیوم, لیتیوم, سیلیسیوم و مقدار متفاوتی از مواد قلیایی سدیم, پتاسیم , همراه با آهن , منگنز و منیزیم دیده میشود.و به حالت منشوری طویل که سطوح آن مخطط است وجود دارد.

گاه چند منشور با یکدیگر رشد میکنند و به شکل اجتماعی از کانیهای سوزنی که به شکل شعاعی قرار گرفته اند و نیز اجتماع دانه ای دیده میشود.بلورهای آن کوچک ولی گاه 30-40 سانتی متر طول دارند.تک بلور درشت تورمالین فراوان اند.

مشخصات تورمالین:

رنگ: هیچ جواهری به اندازه تورمالین از تنوع رنگ برخوردار نیستبی رنگ, صورتی, قرمز, زرد, قهوه ای, سبز, آبی, بنفش, سیاه.

رنگ آن به علت پیچیدگی شبکه آن متغیر است.

خاکه: سفید

سختی:7-7.5

وزن مخصوص: 3.02-3.26

رخ: ندارد یا قابل رویت نیست

ساختار بلوری تورمالین: هگزاگونال

ترکیب شیمیایی: آلومینیوم برای سیلیکات مرکب و قابل تغییر

جلا : شیشه ای

مقاومت آن در برابر فوتک تابع ترکیب آن است بعضی اوقات مقاوم و گاه ذوب میشوند.

شفافیت: شفاف تا کدر

ضریب شکست نور: 1.616-1.652

ضریب شکست دوگانه: شفاف تا کدر

انتشار نور تورمالین: 0.017

چندرنگی: قرمز, قرمز تیره, قرمز روشن, زرد, قهوه ای, سبز, آبی روشن, تا تیره بسیار قوی

که با چشم غیر مسلح دیده میشود. انعکاس نوری آن زیاد است.

طیف جذبی: سرخ: 4280-5550 سبز: 4150-4970

فلورسانس تورمالین: بی رنگ آن(بسیار ضعیف, سبز مایل به آبی) , زرد روشن(سبز آبی ضعیف), سرخ(قرمز بنفش ضعیف),

صورتی(سبز آبی)

جواهری با این فراوانی رنگ در دوران باستان در حاشیه دریای مدیترانه شناخته شده بود.

آلمانیها در 1703 آن را از سریلانکا به اروپا آوردند و به آن نام تورمال دادند.

روش های بهسازی سنگ تورمالین

سنگ تورمالین به علت های مختلف به روش مصنوعی ساخته نمی شود که یکی از دلایل آن فرمول شیمیایی پیچیده آن است. با حرارت دادن در حدود 450 الی 650 درجه سانتیگراد می توان در رنگ آن تغییرات اندکی ایجاد کرد و از سبز به سبز زمرد و یا از قرمز مایل به قهوه ای به قرمز آتشین رسید. ته رنگ قرمز نوع پارایبا که ناشی از عنصر منگنز Mn (دوظرفیتی) است را می توان با استفاده از بهسازی حرارتی و افزایش تدریجی دمای کنترل شده از بین برد. البته برخی از تورمالین های مس دار برزیل و موزامبیک بدلیل عدم وجود منگنز کافی نیازی به فرآوری ندارند. در نوع آبی و سبز تیره آن می توان با حرارت دهی آنها به رنگهای روشن تر خود و یا حتی زرد دست پیدا کرد. در این روش سنگهای قهوه ای ممکن است به صورتی تبدیل شوند. در روشی دیگر از تشعشع اشعه گاما رنگ قرمز را پر رنگ تر و رنگ صورتی را تیره می نمایند. با روش تشعشع حتی می توان نوع کمرنگ را پر رنگ و یا رنگ سبز و زرد را کلا تغییر رنگ داد که تشخیص آنها در حالت عادی ممکن نیست.

تشخیص تورمالین اصل

به علت تنوع رنگ بالای این گوهرسنگ از گذشته تا کنون یکی از اشتباهاتی که افراد عادی مرتکب می شوند در تشخیص این کانی می باشد. یکی از راه های خوب برای تشخیص تورمالین اصل می تواند بررسی مشخصات اپتیکی مثل ضریب شکست بالا و پدیده چند رنگی قوی در آن باشد. در بازار این سنگ می تواند با یاقوت سرخ، زمرد، اسپینل سبز مصنوعی، توپاز صورتی، زیرکن، ایدوکراز، آمیتیست، آندالوزیت، کریزوبریل، کوارتز دودی، سیترین، پریدوت، دمانتوئید، پرازولیت و یا حتی شیشه های رنگی اشتباه گرفته شود

خواص سنگ تورمالین در چاکرا درمانی

از آنجایی که این کانی در رنگهای متفاوتی دیده می شود بنابراین هر رنگ مناسب یک چاکاری خاص می باشد.خواص سنگ تورمالین سیاه در چاکرا درمانی مربوط به چاکرای اول یا پایه است و به تصفیه میدان انرژی در بدن است. از خواص نوع صورتی آن در چاکرا درمانی با توجه به تحریک چاکرای چهارم (قلب) می توان به ترغیب فرد برای تبدیل شدن به برج مراقبتی زنده و فعال از انرژی های عشق اشاره نمود.

تورمالین سرخ یا روبلیت چاکراهای چهارم و ریشه (اول) را تحت تاثیر قرار می دهد و به فرد در هماهنگ شدن با انرژی ها و جریانات مثبت ارتعاشی کمک می کند.

تورمالین سبز چاکرای قلب (چهارم) را مرتعش می کند و فرد را برای در آغوش کشیدن معنویت در زندگی جسمانی ترغیب می کند.

رویداد زمین شناسی تورمالین

تورمالین(tourmaline) معمولاً به عنوان ماده معدنی جانبی در سنگهای آذرین و دگردیسی رخ می دهد. کریستالهای بزرگ و خوش فرم تورمالین می توانند در حین فعالیت هیدروترمال در حفره ها و شکستگی ها شکل بگیرند. تورمالین یک ماده معدنی سخت و سرسخت است. این امر باعث می شود تا در هنگام جابجایی جریان و ساحل به عنوان دانه های ماندگار در رسوبات و سنگ های رسوبی تداوم یابد.

گستردگی جغرافیایی سنگ تورمالین

برزیل نزدیک به ۵۰۰ سال منبع برجسته تورمالین(tourmaline) در جهان بوده است. در دهه۱۵۰۰ کاشفان پرتغالی در جستجوی طلا ، تورمالین سبز و آبی رااز افراد بومی دریافت کردند. آنها فکر می کردند که این سنگ های رنگارنگ زمرد و یاقوت کبود هستند و آنها را به پرتغال می فرستند ،در آنجا این سنگهای قیمتی را برش داده و در ساخت جواهرات برای خانواده های سلطنتی و ثروتمند استفاده می کردند.

از اواخر دهه ۱۸۰۰ ، یک جریان مداوم از اکتشافات تورمالین در کانسارهای پگماتیت میناس گرایس ، برزیل انجام شده است. از آن زمان تاکنون ، میلیون ها قیراط تورمالین در طیف گسترده ای از رنگ ها ، از جمله مواد دو قطبی زیادی تولید شده است. این جریان متنوع از تورمالین از برزیل مهمترین منبع برای بازار جواهرات در سراسر جهان بوده است.

سنگ تورمالین چیست؟

تورمالین سنگی با بلورهای شش وجهی و سختی 7 تا 7.5 است که در انواع رنگهای مختلف یافت میشود. همین تنوع رنگ باعث شده که در گذشته آن را با سنگهای مختلفی آن را اشتباه بگیرند. از خواص سنگ تورمالین در امور متافیزیک و چاکرا درمانی استفاده می شود.

تاریخچه سنگ تورمالین

نام این گوهرسنگ از اصطلاح قوم سینهالی سریلانکا Tourmali به معنی “جواهری با رنگهای مخلوط و متنوع” گرفته شده است. در واقع هنگامی که هلندی ها این سنگ را از آنجا با خود به اروپا آوردند و آن را تورمالین نامیدند. تورمالین برای اولین بار در سال 1554 در برزیل و توسط Francisco Spinoza’s اروپایی که اعزام به آنجا برای بررسی زمردهای سبز برزیل بود کشف گردید. به دلیل سختی خوب و چند رنگی در آن، این گوهرسنگ از جمله بهترین گوهرها از برای حجم تراشی است. چینی ها برای قرن ها روی این سنگ کاروینگ انجام می دادند. نمونه های موجود در موزه نیز گواه پایداری این کانی است. آنها لیوان هایی از جنس تورمالین صورتی با حکاکی جزئیات پیچیده و ظریفی درست می کردند. در سال 1860 به بعد اغلب رنگهای صورتی آن را از سن دیگو کالیفرنیا با کشتی با خود می آوردند زیرا بیوه زن امپراتور چین بسیار به این رنگ علاقهمند بود.

معادن سنگ تورمالین در جهان

مهم ترین یافته های تورمالین در سنگهای پگماتیک دانه درشت و مواد تخریب شده از آنها بوده و در برزیل، سریلانکا، جمهوری مالاگاسی، موزامبیک، آنگولا، استرالیا، برمه، هند، زیمبابوه، نامبیا، تانزانیا، روسیه(سلسله جبال اورال)، آمریکا، سویس و تایلند یافت می شوند. در برزیل غالبا این کانی از نوع آفریقایی تیره تر بوده و می توانند چند رنگی شدیدی را نمایش دهند. در اکثر نقاط ایران در پگماتیت های اطراف گرانیت های مشهور، تورمالین در رنگ های مختلف یافت می شود. منطقه خاش سیستان و بلوچستان، بروجرد، جنوب غربی نهبندان، شمال غرب الیگودرز، سنندج – سیرجان(مجاورت ذخیره سیلیس)، مناطق گرانیتوئیدی شمال و شمال شرق ازنا (مخصوصا در رگه های پگماتیتی و آپلیتی) از نوع اندیس شورلت و دراویت یافت می شود.

انواع سنگ تورمالین

در کانی شناسی تورمالین برحسب اختلاف در ترکیب مواد شیمیایی گروه بندی های متفاوتی وجود دارد مانند نوع لیتیوم دار یا البایت (Elbite)، بورگریت (Buergerite) که در آن آهن کاتیون اصلی است، شورل (Schorl) نوع آهن دار، دراویت (Dravite) که کاتیون اصلی آن منیزیم بوده، یوویت (Uvite) و تسیلایزیت (Tsilaisite) نوع منگنز دار می باشد. به دلیل تنوع رنگ این کانی اسامی متفاوتی از آن وجود دارد که البته در بازار فقط نام رنگ آنها ذکر می شود .

تورمالین هندوانه ای

تورمالینی که تک رنگ باشد کمیاب است و اکثر کریستال هایی که یافت شده دارای چندین زمینه و نواحی رنگی در طول محور اصلی کریستالوگرافی دارند. به عنوان نمونه بلورهایی در برزیل پیدا می شود که ناحیه داخلی آنها قرمز و اطراف هسته قرمز ناحیه ای به رنگ سفید احاطه شده و روی آن نیز قشر خارجی سبز رنگی پوشانده است.

آکروئیت (Achroite)

آکروئیت نوع بی رنگ و کمیاب این خانواده است و معنای واژه آن در زبان یونانی “بی رنگ” می باشد.

روش های بهسازی سنگ تورمالین

سنگ تورمالین به علت های مختلف به روش مصنوعی ساخته نمی شود که یکی از دلایل آن فرمول شیمیایی پیچیده آن است. با حرارت دادن در حدود 450 الی 650 درجه سانتیگراد می توان در رنگ آن تغییرات اندکی ایجاد کرد و از سبز به سبز زمرد و یا از قرمز مایل به قهوه ای به قرمز آتشین رسید. ته رنگ قرمز نوع پارایبا که ناشی از عنصر منگنز Mn (دوظرفیتی) است را می توان با استفاده از بهسازی حرارتی و افزایش تدریجی دمای کنترل شده از بین برد. البته برخی از تورمالین های مس دار برزیل و موزامبیک بدلیل عدم وجود منگنز کافی نیازی به فرآوری ندارند. در نوع آبی و سبز تیره آن می توان با حرارت دهی آنها به رنگهای روشن تر خود و یا حتی زرد دست پیدا کرد. در این روش سنگهای قهوه ای ممکن است به صورتی تبدیل شوند. در روشی دیگر از تشعشع اشعه گاما رنگ قرمز را پر رنگ تر و رنگ صورتی را تیره می نمایند. با روش تشعشع حتی می توان نوع کمرنگ را پر رنگ و یا رنگ سبز و زرد را کلا تغییر رنگ داد که تشخیص آنها در حالت عادی ممکن نیست.

تشخیص تورمالین اصل

به علت تنوع رنگ بالای این گوهرسنگ از گذشته تا کنون یکی از اشتباهاتی که افراد عادی مرتکب می شوند در تشخیص این کانی می باشد. یکی از راه های خوب برای تشخیص تورمالین اصل می تواند بررسی مشخصات اپتیکی مثل ضریب شکست بالا و پدیده چند رنگی قوی در آن باشد. در بازار این سنگ می تواند با یاقوت سرخ، زمرد، اسپینل سبز مصنوعی، توپاز صورتی، زیرکن، ایدوکراز، آمیتیست، آندالوزیت، کریزوبریل، کوارتز دودی، سیترین، پریدوت، دمانتوئید، پرازولیت و یا حتی شیشه های رنگی اشتباه گرفته شود.

خواص سنگ تورمالین در چاکرا درمانی

از آنجایی که این کانی در رنگهای متفاوتی دیده می شود بنابراین هر رنگ مناسب یک چاکاری خاص می باشد.

خواص سنگ تورمالین سیاه در چاکرا درمانی مربوط به چاکرای اول یا پایه است و به تصفیه میدان انرژی در بدن است. از خواص نوع صورتی آن در چاکرا درمانی با توجه به تحریک چاکرای چهارم (قلب) می توان به ترغیب فرد برای تبدیل شدن به برج مراقبتی زنده و فعال از انرژی های عشق اشاره نمود.

تورمالین سرخ یا روبلیت چاکراهای چهارم و ریشه (اول) را تحت تاثیر قرار می دهد و به فرد در هماهنگ شدن با انرژی ها و جریانات مثبت ارتعاشی کمک می کند.

تورمالین سبز چاکرای قلب (چهارم) را مرتعش می کند و فرد را برای در آغوش کشیدن معنویت در زندگی جسمانی ترغیب می کند.

تورمالین هندوانه ای نیز چاکرای چهارم را تقویت کرده و خویشتن حقیقی شخص را برای بیدار شدن تحریک می کند.

از خواص سنگ تورمالین آبی یا ایندیکولیت در چاکرا درمانی می توان به تقویت چاکرای گلو (پنجم) و چشم سوم (ششم) اشاره کرد. این سنگ ذهن فرد را برای آگاهی بالاتر باز می کند.

نوع طلایی نیز باعث تقویت چاکرای سوم (ناف) می گردد و فرد را به استفاده خیر خواهانه از قدرت و آفرینش کامیابی ترغیب می نماید.

و در نهایت نوع دراویت یا قهوه ای باعث تحریک چاکرای ریشه (اول) و چهارم میشود و یاوری قدرتمند برای درمان و یکپارچه سازی بخش پنهان وجود فرد می باشد.

تورمالین سیاه سنگی حفاظت کننده روانی در برابر انرژی های تخریبی است و باعث برطرف کردن نگرانی، قضاوت، ترس، عصبانیت، شرم و دیگر احساسات مسموم است. تورمالین سیاه باعث پاکسازی و حذف کردن مواد سمی از بدن می شود.